Walvisfontein

Jennifer Allora en Guillermo Calzadilla: „Ons bezoek aan Harlingen leerde ons dat in de maritieme geschiedenis van de stad de walvisvangst een grote rol speelde. Eens was de walvis het voorwerp van handel, maar voor romantici symboliseerde hij ook de sublieme krachten van de zee.Tegenwoordig zijn walvissen het slachtoffer van de menselijke almacht en controle over alle levensvormen. Deze grootse dieren, die nooit in de Waddenzee thuishoorden, stranden tegenwoordig in ondiepe wateren. In plaats van op ze te jagen, streeft men er nu naar om ze te redden.De fontein die ons voor ogen staat, een natuurgetrouwe potvis (een walvissoort) in de haven, verwijst hiernaar. Deze levensechte potvis ligt bij de Zuiderpier als verdwaald, maar de krachtige waterstraal die hij op onregelmatige momenten omhoog spuit, wijst erop dat hij wel degelijk in leven is. Daarnaast zou het prachtig zijn als je van tijd tot tijd kunt horen hoe een koor van Harlingers hem zacht en liefdevol toezingt. Zo herinnert de Walvisfontein aan de historie en stimuleert hij de vele verhalen rond scheepvaart en walvisvangst die de stad kent. Maar hij getuigt ook van de enorme invloed die de mens heeft op alles wat in de zee leeft. Misschien zet hij ons collectief aan het denken over de gevolgen van ons ingrijpen in natuurlijke systemen die menselijke belangen ver overstijgen.”De potvis is 18 meter lang en weegt 17,5 ton. Er is voor gekozen om het dier aan de bodem vast te zetten. Op deze manier is de walvis bij eb helemaal te zien. Bij hoog water komt nog een deel van de fontein boven de waterspiegel uit, maar op momenten dat er extreem hoog water is verdwijnt de walvis volledig onder water.De potvis spuit eens in de zeven minuten en laat daarbij het zgn. walvisgezang horen.