Cornelia Parker: „Mijn voorstel is om de heraldische leeuwen op de gevel van het Waaggebouw in Workum te ‘bevrijden’ van hun eeuwenoude plicht om dragers te zijn van het stadswapen van Workum. We voelen mee met deze eeuwenoude, tamelijk naïef aandoende dieren, maar hun theatrale pose wekt ook onze lachlust. Door de leeuwen op de grond te zetten en ze een meer dan levensgrote afmeting te geven, krijgen ze de hoofdrol bij de fontein voor Workum.De leeuwen staan op enige afstand van elkaar met tussen hen in een lege ruimte. Hun taak is nu om via hun klauwen water naar elkaar te sproeien en daarbij als trotse spreekstalmeesters (‘Kijk naar Workum!’) tussen hun uitgestrekte poten geen symbolisch wapenschild hoog te houden, maar de levende werkelijkheid van de stad. De ruimte, die eerder bezet werd door heraldische symboliek, vormt nu een poort naar het echte leven.De malle houding van de leeuwen, één poot op de grond, de ander hangt vrij in de lucht, nodigt daarbij uit tot komische interactie, waarbij je wel rekening moet houden met plagerige waterstralen. Zo wordt de ruimte tussen de twee beelden een actieve ruimte waar je zorgvuldig mee om moet gaan, tenminste, als je niet nat wilt worden. De leeuwen worden door een lokale kunstenaar uitgehakt in Accoya-hout en gerealiseerd in samenwerking met drie Workumer bedrijven. Ze zien eruit als dubbelzijdige figuren waarvan de achterkant hetzelfde is als de voorkant.”
De woeste leeuwen van Workum
