Samenvatting
‘Wat ik ook doe het werk maakt zichzelf ik heb alleen invloed op het begin, het witte doek of papier. ‘
Age Hartsuiker laat zich niet inspireren door de natuur. Het is eerder andersom. Werkend vanuit dagelijks getekende ´aantekeningen´ en gedachten wordt alle informatie verzameld zonder terug te kijken.
De eerste lijn in het werk is leidend. Het werk groeit op het papier of doek tot op het eind het een natuurlijke landschap en verhaal word, maar nooit af is.
De werken uit de serie “belvedères” zijn uitzichten vanuit een hoger en dus ander standpunt. Het landschap wordt hier ontleed in vormen, lijnen en van bovenaf gezien. Elk verhaal van elk stukje land (schap) kan worden gelezen net als het verhaal van het landschap om ons heen die vertellen waar we en wie we zijn.
Het licht in de werken “it ljocht yn é wâlden” is onontkoombaar en heeft in elk werk een beslissende rol. Het vertelt over de eigenheid en beleving van ons landschap vanuit losse elementen zoals akkers, stenen, bomen en perspectief. Deze elementen vormen het verhaal dat nooit af is.
Het landschap in mijn hoofd, of vlak om de hoek, eigen verhaal.
